یکی از مهم ترین چیزهایی که میتوانیم بیاموزیم فهمیدن و درک کردن یک دیگر است.

از زمان پیدایش مدارس UWC در سال 1962 میلادی این ایده همواره در قلب تپنده ی آنچه در UWC میگذرد قرار داشته است

ما باور داریم که آموزش و پرورش میتواند امری فرای پیشرفت شخصی یا قبول شدن در دانشگاه باشد. آموزش و پرورش میتواند  دانش آموزان را به درک و فهم آنچه انسان ها را به همه مرتبط میسازد سوق دهد تا به پیشروانی برای صلح جهانی، همکاری و مفاهمه بدل شوند. 

کجا شروع شد؟

مهم ترین امر در فرآیند آموزش تامین بقای این خصیصه ها است: کنجکاوی متهورانه، جسارت شکست ناپذیر،اصرار به دست یابی،آمادگی معقولانه برای ترک نفسانیات و ازخود گذشتگی، و از همه مهمتر: همدردی و ترحم

کرت هان - بنیانگذار UWC

در 1955 متخصص آموزش و پرورش کرت هان در مدرسه ی دفاع سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو)به عنوان یک سخنران حضور یافت. در این بازدید او از همکاری و ثبات قدم نظامیانی حاضر در آنجا که تا مدتی پیش در جبهه های مخالف جنگ جهانی دوم بودند شگفت زده شد

هان تا آن زمان در پیدایش چندین مدرسه و نهاد آموزشی به عنوان بنیانگذار نقشی ایفا کرده بود و ایده های آموزشی اش در حال رشد و نمو بود. در آن زمان، او درباره ی قدرت آموزش به عنوانی راهی برای دستیابی به صلح مکرراً صحبت میکرد و جامعه را نیازمند تغییر در مسیر آنچه «سقوط همذات پنداری» میخواند میدید.  

از به هم پیوستن این دو ایده UWC به وجود آمد. 

هان در یک سخنرانی در سال 1958 گفت: 

برای آموزش به جوانان سه راه وجود دارد: 1- نصیحت کردن آنان ... که مانند تله ای بدون دام است. 2- دومین راه زور کردن آنان است...و اینکه به آنان بگوییم {مثلا} تو باید کار داوطلبانه ای انجام دهی... و سومین راه درخواستی است که هرگز بی پاسخ نمیماند: «شما مورد نیاز هستید». 

در سال 1962, مدرسه UWC Atlantic (که کالج آتلانتیک خوانده میشد) در ولز اولین گروه از دانش آموزان را پذیرفت. اولین مدرسه UWC بر اساس این ایده ساخته شده بود که اگر جوانان از پیشزمینه های متفاوت با یکدیگر آموزش ببینند میتوانند مفاهمه از دیگری به دست آورند که میتواند از درگیری های آینده جلوگیری کند.

این اولین مدرسه بین المللی بود که دوسال پایانی تحصیل پیش دانشگاهی را برای نوجوانان 16 تا 19 سال عرضه میکرد. 

 

 

 

 

 

 

 

It was a place where they would learn the empathy that enabled them to listen, and consider other perspectives, even if they were very different to their own. They would learn the strength to stand for what was right, even if the risk was great. And they would learn to be resilient, and to learn from mistakes rather than give up.

مدرسه جایی بود که دانش آموزان میتوانستند یکدلی .

From the earliest days of Atlantic College, there was a desire to replicate the model. It was the height of the Cold War, and many saw the benefits of an idea that valued connection, compassion and service. By the end of the 1960s, the United World Colleges name had been coined, and a movement started to become a reality.

UWC’s first international president, Lord Mountbatten, helped the UWC movement develop beyond its North Atlantic roots. He oversaw the foundation of national committees, which would select students and promote UWC in different countries. In years to come, UWC schools would appear in Singapore and Canada, and later in continents across the world.

UWC has always been about listening, and learning. It has evolved and grown in line with the needs of its communities and the world around it. And its commitment to peace, understanding and resilience remains as strong as ever.